H πάντα «επίκαιρη» ταλαντούχα ηθοποιός είναι μια σύγχρονη γυναίκα που συνεχώς εξελίσσεται on και off stage.
Από την Τάνια Νεοκλέους
Μια φιγούρα βγαλμένη από μια άλλη εποχή, μα την ίδια ώρα τόσο οικεία και σύγχρονη η ταλαντούχα ηθοποιός Νίκη Δραγούμη είναι ένα πρόσωπο που συνεχώς μεταμορφώνεται. Όπως κάθε δημιουργικός άνθρωπος που δεν εφησυχάζει στην ασφάλεια μιας συγκεκριμένης συνταγής επιτυχίας.
Lucky Ten
Είσαι σε αυτόν τον χώρο εδώ και μια δεκαετία. Ποια πράγματα απομυθοποίησες σε αυτό το διάστημα και τι εξακολουθεί να σε συναρπάζει;
Έχω συνήθως μία αρκετά ρεαλιστική προσέγγιση απέναντι στα πράγματα και γι’ αυτό κάθε φορά που είμαι σε μια παράσταση, περιμένω να ξεκινήσουν οι πρόβες για να εκφράσω την άποψή μου. Δεν δημιουργώ σχεδόν ποτέ προσδοκίες, ούτε ενθουσιάζομαι εύκολα, γι’ αυτό και δεν μπορώ να πω ότι έχω απομυθοποιήσει πράγματα. Μάλλον το αντίθετο θα έλεγα ότι συνέβη στη δική μου περίπτωση.
Δηλαδή;
Επιστρέφοντας στην Κύπρο από τις σπουδές μου στο Εθνικό Θέατρο δεν είχα καμία προσδοκία σε σχέση με το ότι θα ασκούσα όντως το επάγγελμα του ηθοποιού. Τόσο ρεαλιστικά αντιμετώπιζα τα πράγματα που προκειμένου να μην μείνω χωρίς δουλειά αποφασίσαμε με τη μητέρα μου να ανοίξουμε μαζί ένα κατάστημα με ρούχα. Πηγαίνοντας στην πρώτη οντισιόν και καταφέρνοντας τελικά να μπω στον χώρο η μία δουλειά έφερνε την άλλη και έτσι χωρίς να το πολυκαταλάβω, σήμερα να μετράω ήδη δέκα χρόνια ενεργής συμμετοχής.
Τύχη, ταλέντο ή σκληρή δουλειά;
Νιώθω τυχερή, γιατί έκανα μια καλή αρχή με το να βρεθώ τη σωστή στιγμή στο σωστό κάστινγκ. Από ένα σημείο και μετά, πέρα από την τύχη έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι ήμουν πάντα πλήρως αφοσιωμένη σε αυτό που έκανα δουλεύοντας ακατάπαυστα. Όσον αφορά το ταλέντο, αυτό νιώθω ότι είναι μια πολύ μεγάλη λέξη, που δεν ξέρω αν μπορώ να τη χρησιμοποιώ. Η δική μου άποψη είναι ότι ένας άνθρωπος που έχει μια καλή βάση και δουλεύει συνεχώς πάνω σε ένα αντικείμενο, μπορεί και να ξεπεράσει κάποιον που απλά έχει το ταλέντο και επαναπαύεται σ’ αυτό. Προσωπικά, έχω συνεχώς την αγωνία να μην πέφτω στην παγίδα της επανάληψης.
Behind the scenes
Εκτός από την τέχνη, πού αλλού διοχετεύεις την ενέργειά σου;
Υπάρχουν αρκετά σταθερά πράγματα στη ζωή μου, τα οποία απολαμβάνω τόσο πολύ που δεν μπορώ με τίποτα να τα αλλάξω. Λατρεύω, για παράδειγμα, να πηγαίνω μια φορά τη βδομάδα στο σπίτι της Μαρίνας Μανδρή και του Προκόπη Αγαθοκλέους, να συναντιέμαι με την Παναγιώτα Παπαγεωργίου και τη Μαριάννα Σάντη για καφέ, αλλά και να πηγαίνω για φαγητό με τη μητέρα και τη γιαγιά μου.
Αν ρωτήσω τους φίλους σου, ποια πέντε χαρακτηριστικά πράγματα νομίζεις ότι θα μου πουν για σένα;
Ότι είμαι φλύαρη, ότι είμαι εκεί για εκείνους όποτε με πάρουν τηλέφωνο, ότι όταν δεσμευτώ για κάτι είμαι απόλυτα συνεπής, ότι είμαι πιστή απέναντί τους και ότι στην προσωπική μου ζωή είμαι το εντελώς αντίθετο με αυτό που είμαι στο θέατρο: δεν μπορώ να υποκριθώ για κανένα λόγο, πάντα λέω αφιλτράριστα αυτό που σκέφτομαι.
Αυτή η ειλικρίνεια σού κόστισε;
Όχι απαραίτητα αρνητικά, γιατί είμαι άτομο που επιδιώκω την ειλικρίνεια στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους. Πολλοί από τους φίλους που έχω χρόνια στη ζωή μου θα σου πουν ότι στην αρχή είχαν μια πολύ διαφορετική εντύπωση για μένα και αυτό διότι όταν δεν γνωρίζω κάποιον, είμαι κάπως απόμακρη βγάζοντας προς τα έξω την άμυνά μου.
Love etc
Στον έρωτα υπήρξες τυχερή;
Υπήρξα τυχερή με την έννοια ότι βίωσα έντονες καταστάσεις εξίσου καλές και κακές. Υπήρξε μια περίοδος της ζωής μου που έζησα σε πολύ έντονο βαθμό τη θλίψη στον έρωτα, όμως με τα χρόνια συνειδητοποιώ ότι όλες οι καταστάσεις έχουν να μας δώσουν κάτι. Αν και είμαι γενικά υπέρ της συντροφικότητας, εκείνο που καταλαβαίνω πια είναι ότι το λάθος που έκανα διαχρονικά ήταν να γραπώνομαι από τις σχέσεις μου. Αυτό το δούλεψα αρκετά τα τελευταία τρία χρόνια που είμαι μόνη μου. Είναι πολύ ωραίο να ανακαλύπτεις ο ίδιος τον εαυτό σου και να μην προσπαθείς να ολοκληρωθείς μέσα από τον άλλο.
Εκπέμπεις μονίμως μια ήρεμη δύναμη. Νιώθεις ότι έκανες τη δική σου επανάσταση;
Η δική μου επανάσταση μπορώ να πω ότι άργησε να έρθει. Κάποια στιγμή στα 24 μου αποφάσισα να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου, να βγω λίγο έξω από την ευθεία πάνω στην οποία κινούμουν και να μπω σε κάποια ίσως πιο δύσβατα μονοπάτια. Ήθελα να γίνω εγώ ο οδηγός της ζωής μου και η ζωή τελικά δεν με διέψευσε. Αυτό βέβαια, δεν έγινε από τη μια στιγμή στην άλλη, ίσως οι γύρω μου να το εισέπραξαν έτσι. Πολλές φορές ανέτρεψα πράγματα, τα οποία θεωρούσα δεδομένα, και το μόνο σίγουρο είναι ότι ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις πώς θα τα φέρει η ζωή. Φίλες μου που έλεγαν για παράδειγμα ότι δεν φανταζόντουσαν ποτέ να κάνουν παιδιά, σήμερα έχουν ήδη δύο και εγώ που έλεγα πάντα ότι θα ήθελα να κάνω παιδί, ίσως τελικά να μην κάνω και ποτέ. Ποτέ δεν ξέρεις.
Φωτογραφίες: Μιχάλης Κυπριανού Styling: Μάρα Πετρίδου Μακιγιάζ: Μαίρη Μυριανθοπούλου Ilona Make Up Μαλλιά: Αυξέντης Αντωνίου Blow Cy
