Από την χορογράφο Έλενα Αντωνίου και την ομάδα της.
Κανένας δεν γδύνεται, όλοι αναστενάζουν. H Έλενα Αντωνίου, φλερτάροντας με την κουλτούρα του στριπτίζ, υπερσεξουαλικοποιεί, υπερεκθέτει και αυτοαντικειμενικοποιεί το σώμα της. Ηδονή και τραύμα μαζί, με τους θεατές συνένοχους.
“Όλα τα τοπία είναι αυτοβιογραφικά” επισημαίνει ο ποιητής Charles Wright και η Έλενα Αντωνίου αντιμετωπίζει στο “Landscape” το σώμα της ως τοπίο.
“Και τουρλώνεις τον κώλο και βγάζεις τις πιο ερωτικές σου κινητικότητες και ανασαίνεις και κουράζεσαι. Και σε βλέπουν. Και σε παρατηρούν. Και θέλεις να σε βλέπουν. Και θέλεις να σε παρατηρούν. Και εκτίθεσαι. Έχεις ζητήσει να εκτίθεσαι. Κι έτσι δίνεις αυτό που έχεις. Το σώμα σου ως σεξουαλικό. Εσύ την έστησες την παράσταση και εσύ την υφίστασαι. Νομίζεις ότι εσύ την ολοκληρώνεις. Αλλά δεν…” αναφέρει στις σημειώσεις του προς την ερμηνεύτρια ο δραματουργός του έργου, Οδυσσέας Ι. Κωνσταντίνου.
Πράγματι, το βλέμμα του κάθε θεατή/παρατηρητή και, αντίστοιχα, η εγγύτητα ή η απόσταση από την οποία θα επιλέξει να παρατηρήσει το σώμα/θέαμα της Έλενας Αντωνίου είναι εκείνα που συμπληρώνουν το έργο. Εκείνη θέτει αναπολόγητα τον εαυτό της στην ανάδειξη του προσωπικού βιώματος σαν ένα συλλογικό τοπίο. Υπερεκθέτει το θηλυκό σώμα με απόλαυση και εξαντλεί το όριο της θεαματικότητας, προσκαλώντας και προκαλώντας με επιτήδευση το βλέμμα των θεατών. Δημιουργεί τον χώρο προκειμένου το πολιτικό σώμα να υπάρξει ως βαθιά τραυματισμένο αλλά και ελεύθερα σεξουαλικό.
Πότε: Από τις 2 μέχρι τις 5 Μαρτίου.
Ώρα: 18:30
Που: Στην Κεντρική Σκηνή, Στέγη Ωνάση στην Αθήνα.
Τιμή εισιτηρίων: 5 – 7 ευρώ.
Διάρκεια: 51 λεπτά
Κλείσε θέση εδώ.
