Σε έναν κόσμο που καλείται εδώ και ενάμιση χρόνο να αντιμετωπίσει την πανδημία Covid-19.
Της Νικόλ Ζένιου
Στη μετά-πανδημική εποχή, μια εποχή όπου ακόμη επικρατεί αβεβαιότητα, η προσαρμοστικότητα αποτελεί επιτακτική ανάγκη και είναι μία δεξιότητα που θα πρέπει να αναπτυχθεί τόσο σε ατομικό όσο και συλλογικό επίπεδο.
Με αφορμή την ομιλία της στο επιχειρηματικό δείπνο με τίτλο “H σημασία της προσαρμοστικότητας” που πραγματοποιήθηκε την 1η Οκτωβρίου στο Annabelle Hotel στην Πάφο, μιλήσαμε με τη διακεκριμένη Κύπρια ψυχολόγο, συγγραφέα και αρθρογράφο Δρ. Λίντα Παπαδόπουλος με βάση το Λόνδινο, για να μάθουμε περισσότερα. Το δείπνο διοργανώθηκε από το Annabelle Hotel και το Round Table 7 Πάφου με την υποστήριξη της Ελληνικής Τράπεζας.
Η ομιλία επικεντρώθηκε στη σημασία της προσαρμοστικότητας σε έναν κόσμο που καλείται εδώ και ενάμιση χρόνο να αντιμετωπίσει την πανδημία Covid-19. Επεκτάθηκε ακόμη στο τι μπορούν να κάνουν τα άτομα και οι οργανισμοί για να διασφαλίσουν ότι η μετάβαση θα επιστρέψει στη νέα κανονικότητα. Επίσης, εξήγησε τη σημασία της ψυχολογικής ανθεκτικότητας και τον τρόπο ανάπτυξής της στις διαπροσωπικές σχέσεις, ενώ εξέτασε και τον τρόπο με τον οποίο η διαχείριση και οι διαρθρωτικές αλλαγές μπορούν να διασφαλίσουν ένα υγιές εργασιακό περιβάλλον.
Στη συνέντευξη που ακολουθεί, η Δρ. Λίντα Παπαδόπουλος εξηγεί τη σημασία της προσαρμοστικότητας, τους τρόπους και τις μεθόδους που μπορούν να εφαρμοστούν ενώ επίσης αναφέρεται και στις σειρές στο Netflix στις οποίες συμμετέχει αυτή την περίοδο αλλά και στο νέο της παιδικό βιβλίο που αναμένεται να κυκλοφορήσει και στο νησί μας σύντομα.
Διάβασε ακόμη – Η γνωστή Κύπρια ψυχολόγος Δρ. Λίντα Παπαδόπουλος για πρώτη φορά στην Πάφο
Το θέμα του δείπνου ήταν η “H σημασία της προσαρμοστικότητας”. Θα θέλαμε να μας πείτε ποια είναι πραγματικά η σημασία της στην εποχή που ζούμε;
Ως ψυχολόγος για αρκετά χρόνια αν θα επέλεγα μια δεξιότητα που χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που καταφέρνουν να έχουν μία ποιοτική ζωή, αυτό θα ήταν η προσαρμοστικότητα. Πιστεύω πώς αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το μόνο σταθερό στη ζωή είναι η αλλαγή, το μόνο σταθερό στη φύση αλλά και στον κόσμο είναι η αλλαγή. Οπότε, το να νιώθεις εξοικειωμένος με αυτή την ιδέα, να νιώθεις ευτυχία με το που βρίσκεσαι τώρα, να δέχεσαι ότι είναι φυσικό τα πράγματα να προχωρούν και να νιώθεις ότι μπορείς να αντεπεξέλθεις με ότι και να συμβαίνει, είναι και το κλειδί στο να έχεις καλή ψυχική υγεία.
Πώς μπορούμε να την εφαρμόσουμε στη ζωή μας; Ατομικά αλλά και ως σύνολο;
Πιστεύω πώς υπάρχουν κάποια βασικά πράγματα που μπορείς να κάνεις. Το πρώτο είναι να αποδεχτείς το γεγονός ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα πάντα και αυτό είναι εντάξει και ότι παράλληλα, υπάρχουν πράγματα τα οποία μπορείς να ελέγξεις και θα πρέπει να εστιάσεις σε αυτά. Οπότε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα με την προσαρμοστικότητα είναι ότι επικεντρωνόμαστε στην μεγαλύτερη εικόνα, για παράδειγμα όπως συνέβη με τον κορωνοιό.
Δεν υπήρχε θεραπεία οπότε δεν μπορούσαμε να το ελέγξουμε, κινδυνεύαμε να νοσήσουμε και πάλι δεν μπορούσαμε να το ελέγξουμε, και αυτή η αβεβαιότητα μας προκαλούσε άγχος και φόβο. Ωστόσο, διαπιστώσαμε ότι εκείνοι που ανταποκρίθηκαν με τον καλύτερο τρόπο προς την πανδημία, ήταν οι άνθρωποι που ενώ δεν ήταν επιδημιολόγοι ή επιστημονικοί ερευνητές, και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να βρουν μια θεραπεία, διασφάλισαν την εφαρμογή όσων περνούσαν από το χέρι τους. Όπως για παράδειγμα, να πλένουν τα χέρια τους τακτικά, να εμβολιαστούν μόλις αυτό ήταν εφικτό, να κρατάνε απόσταση. Με άλλα λόγια, πήραν τον έλεγχο των πραγμάτων που ήταν εφικτά παρά να επικεντρώνονται στα πράγματα που δεν μπορούσαν να ελέγξουν και που προκαλούν άγχος.
Στην παρουσίαση αναφερθήκατε ακόμη και στον τρόπο που οι οργανισμοί μπορούν να διασφαλίσουν τη μετάβαση προς τη νέα κανονικότητα μέσα από πρακτικές που αφορούν στην προσαρμοστικότητα. Με ποιους τρόπους μπορεί να επιτευχθεί αυτό;
Ένα από τα πράγματα που γνωρίζουμε είναι ότι οι εταιρείες που τα καταφέρνουν καλύτερα είναι αυτές που διασφαλίζουν τη διαφάνεια. Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που οδηγούν τους εργαζομένους στην αίσθηση ότι δεν μπορούν να προσαρμοστούν, είναι η έλλειψη σαφών πληροφοριών. Όταν δούμε ποιοι οργανισμοί τα καταφέρνουν, είναι συνήθως αυτοί που διασφαλίζουν ότι οι εργαζόμενοι ή οι συνεργάτες τους έχουν σαφή ενημέρωση για το τι πρόκειται να συμβεί. Αυτό σημαίνει ότι ως οργανισμοί είναι όσο το δυνατόν πιο διαφανείς με την κατάσταση, όσο το δυνατόν πιο διαφανείς για τις πιθανές λύσεις σε αυτήν την κατάσταση, έχουν εξηγήσεις για το γιατί πίσω από κάθε αλλαγή και όπου ενδείκνυται επιτρέπουν στους εργαζομένους να συμβάλλουν και μοιραστούν τις απόψεις τους.
Ποιες είναι οι διαρθρωτικές αλλαγές και ποια τα είδη διαχείρισης που απαιτούνται για την εξασφάλιση ενός υγιές εργασιακού περιβάλλοντος; Επίσης, πώς μπορούμε να ευνοήσουμε την ψυχολογική ανθεκτικότητα στην οποία αναφέρεστε και ποιοι είναι οι τρόποι ανάπτυξής της στις διαπροσωπικές σχέσεις;
Πιστεύω πως οι άνθρωποι έχουν την ανάγκη να νιώσουν πώς εισακούγονται, ειδικά στην μετά-πανδημική εποχή που πλέον θα δούμε το εργασιακό περιβάλλον να μεταβάλλεται σε διάφορους τομείς. Αρκετοί άνθρωποι δούλευαν εξαιρετικά παραγωγικά από το σπίτι – οι εργοδότες θα πρέπει να το αναγνωρίσουν αυτό, να βρουν τρόπους ούτως ώστε να διασφαλίσουν μια ομαλή μετάβαση και να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των εργαζομένων. Επίσης, ένα από τα πράγματα που θα πρέπει να ανακτηθεί στο εργασιακό περιβάλλον, και είναι ανάμεσα στις απώλειες του ενάμιση χρόνου πανδημίας είναι η ουσιαστική επικοινωνία. Κάναμε τις συναντήσεις μας με βιντεοκλήσεις μέσω της εφαρμογής Zoom αλλά και μέσω τηλεφώνου από το σπίτι, οπότε υπήρχε μια απώλεια στην επικοινωνία που θα είχες στο εργασιακό περιβάλλον, ακόμη και αν αυτό ήταν μια συζήτηση όσο φτιάχνατε καφέ με ένα συνάδελφο στο διάλειμμα ή η ανάπτυξη μιας καλής σχέσης με ένα υποστηρικτικό συνάδελφο. Οπότε πιστεύω πώς το να εστιάσουμε στην επικοινωνία στην εργασία είναι αρκετά σημαντικό.
Πώς αξιολογείται την αντιμετώπιση της πανδημίας στην Κύπρο; Τι θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, όσον αφορά διαρθρωτικές πρακτικές;
Ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που εντοπίζουμε σε αρκετά μέρη στον κόσμο είναι η παραπληροφόρηση που προέρχεται από το διαδίκτυο. Έχουμε όλοι την ίδια πλατφόρμα και την ίδια βάση δεδομένων και υπάρχει η αίσθηση ότι όλοι πρέπει να εισακούγονται. Ωστόσο, κάπως έτσι χάθηκε η πίστη σε όλα τα κύρια θεσμικά όργανα, ειδικότερα στα πολιτικά, στα media και πολλά άλλα. Επίσης, δυστυχώς χάθηκε η πίστη και προς την επιστήμη, η οποία είναι ίσως η μόνη γλώσσα σε όλες τους τομείς, κλάδους και έθνη που θα μπορούσε να δώσει εμπεριστατωμένες απαντήσεις που θα μας αποτρέψουν από το να πιστεύουμε αναξιόπιστες πηγές. Αυτές φυσικά προκύπτουν από το διαδίκτυο, από τη λεγόμενη ψευδοεπιστήμη που παρουσιάζεται ως επιστήμη και οι άνθρωποι την ασπάζονται διότι νιώθουν αβεβαιότητα και θέλουν να διασφαλίσουν τον έλεγχο μέσα από μια επιστήμη που θα ταιριάζει στο δικό τους σύστημα πεποιθήσεων. Αυτό δυστυχώς τους θέτει σε κίνδυνο όσον αφορά τις αποφάσεις που παίρνουν για θέματα υγείας.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω πώς πρέπει να υπάρχει σεβασμός προς όλους – δεν πρέπει να κατηγορούμε τους ανθρώπους που αμφισβητούν το εμβόλιο κατά της πανδημάις, αλλά να τους επιτρέψουμε να κατανοήσουν τη σημασία της πηγής από την οποία αντλεί κανείς τις πληροφορίες του. Ακόμη και αν έχουν πάρει αυτές τις απόψεις από κάποιον γιατρό, δεν σημαίνει πώς αυτός είναι επιδημιολόγος ή ανοσολόγος, οπότε η πηγή είναι πολύ σημαντική. Πρέπει να ρωτήσουμε, από που προέρχεται αυτή η πληροφορία, είναι από κάποιο επιστημονικό και εμπεριστατωμένο άρθρο ή είναι απλά ένα άρθρο που διατυπώνει μια προσωπική άποψη;
Θα πρέπει επίσης να επιδείξουμε ταπεινοφροσύνη – να ρωτήσουμε τον εαυτό μας – μπορώ να το κατανοήσω αυτό καλύτερα από κάποιον που έχει την εξειδίκευση και τη γνώση; Πιστεύω πώς ούτως ή άλλως, αυτό το κάνουμε και σε άλλες πτυχές της ζωής μας. Αγοράζουμε ένα αυτοκίνητο και πιστεύουμε πώς ο κατασκευαστής που του έφτιαξε ήξερε τι έκανε χωρίς να τον αμφισβητούμε επειδή διαβάσαμε κάποιο άρθρο, και να ισχυριζόμαστε πώς γνωρίζουμε εμείς καλύτερα από αυτόν πώς να το κατασκευάσουμε. Οπότε το βρίσκω ενδιαφέρον που όσον αφορά την επιστήμη, την αμφισβητούμε συνεχώς ενώ δεν το κάνουμε σε άλλες περιπτώσεις. Ωστόσο αυτό είναι ένα πολύ περίπλοκο θέμα – το αντιεμβολιαστικό κίνημα χρονολογείται – ξεκίνησε με το εμβόλιο MMR εναντίον της ιλαράς, και σήμερα έχει ενδυναμωθεί. Είναι λυπηρό που χωρίζει φιλίες και οικογένειες – πιστεύω πώς χρειαζόμαστε έναν πιο πολιτισμένο τρόπο συζήτησης, χρειαζόμαστε σωστή ενημέρωση και αποκατάσταση στο σύστημα πεποιθήσεων μας και στην επιστημονική μέθοδο.
Μιλήστε μας για το νέο σας εγχείρημα, το παιδικό βιβλίο “Happy Confident Me Life Skills Journal” που αφορά στην ανάπτυξη δεξιοτήτων;
Το νέο μου βιβλίο “Happy Confident Me Life Skills Journal” μόλις κυκλοφόρησε στην Αγγλία και ελπίζω σύντομα να κυκλοφορήσει και στην Κύπρο. Είναι το πρώτο μου παιδικό βιβλίο, το οποίο έγραψα μαζί με έναν ειδικό για παιδιά. Απευθύνεται σε παιδιά του δημοτικού και είμαι πραγματικά περήφανη για αυτό. Εξετάζει την ψυχική υγεία με προληπτικό τρόπο και όχι με αντιδραστικό τρόπο. Πολλές φορές, παρατηρούμε πως στην περίπτωση των παιδιών που έχουν κλείσει τα 14, 15, ενδεχομένως να έχουν υιοθετήσει αρνητικούς τρόπους σκέψης για τον εαυτό τους, φόβους ότι θα κάνουν λάθος και έλλειψη κατανόησης των συναισθημάτων τους. Αυτό το βιβλίο είναι μια προσπάθεια για πρόληψη των προβλημάτων που μπορεί να προκύψουν στο μέλλον.
Με ποια άλλα projects ασχολείστε αυτή την περίοδο, και ποια είναι τα μελλοντικά σας επαγγελματικά σχέδια;
Εχω αρκετά projects αυτή την περίοδο. Έχω τα γυρίσματα για μερικές σειρές στο Νetflix. Η μία ονομάζεται “Autopsy: The Last Hours of”, ένα ντοκιμαντέρ που γυρίζεται σε συνεργασία με έναν ιατροδικαστή στο Λος Άντζελες και έχει να κάνει με τις τελευταίες ώρες των διάσημων ανθρώπων – που είναι πολύ ενδιαφέρον. H δεύτερη σειρά ονομάζεται “Breaking the Band” και πάλι, εξηγούμε μέσα από τη ψυχολογία τους λόγους που τα πιο διάσημα μουσικά συγκροτήματα διαλύονται. Η τρίτη σειρά ονομάζεται “Inside the Mind of a Serial Killer” που γυρίζεται για τρίτη σεζόν.
Linda Papadopoulos
Η Δρ. Λίντα Παπαδόπουλος είναι μία από τις πιο γνωστές ψυχολόγους που εργάζονται στο Ηνωμένο Βασίλειο σήμερα. Το βιογραφικό της περιλαμβάνει μια αξιόλογη ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, δημιουργώντας επιτυχή μεταπτυχιακά και ερευνητικά προγράμματα στα οποία ήταν επικεφαλής. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων και αρθρογραφεί τακτικά σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα. Έχει εμφανιστεί σε αμερικανικά και διεθνή τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά δίκτυα όπως CNN, BBC, Sky News, Channel 5 News, CBS και Discovery, και έχει συμμετάσχει σε δύο σειρές του Netflix. Η Δρ. Παπαδόπουλος είναι επίσης συνεργάτης της Βρετανικής Ψυχολογικής Εταιρείας και έχει εργαστεί με θεραπευτικά σύνολα τόσο ιδιωτικά όσο και με το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Αγγλίας. Μέσα από την 20ετή καριέρα της έχει αποκτήσει εκτεταμένη εμπειρία στην παροχή συμβουλών σε άτομα, ζευγάρια και οικογένειες. Πρόσφατα έχει περιληφθεί στη λίστα της εφημερίδας Evening Standard, με τους 20 κορυφαίους θεραπευτές στο Λονδίνο.
View this post on Instagram
